Ο Τάκης, Ultraman ή Superman, όπως πολλοί από εμάς συνήθως αποκαλούμε, αποτελεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πολυσυζητημένη φυσιογνωμία στους δρομικούς κύκλους των Rafina Runners. Ειδικά κατά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όπου εντυπωσιάζει με προκλήσεις που για εκείνον πλέον μοιάζουν παιχνίδι μυαλού, αλλά για τους περισσότερους, αποτελούν στόχο ζωής. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν αυτές επαναλαμβάνονται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ τους.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, καθώς η εμπλοκή του με τον αθλητισμό ξεκίνησε πολύ παλαιότερα από όσο τον γνωρίζουμε εμείς. Απο τα προεφηβικά του ήδη χρόνια, ασχολείται συστηματικά με τον ατομικό και ομαδικό αθλητισμό, μέσα από το μπάσκετ, το τρέξιμο, το μονό σκι θαλάσσης, το μπιλιάρδο και πολλά ακόμη. Και μπορεί στην πορεία οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις να τον περιόρισαν για μεγάλο σχετικά διάστημα, η μοίρα όμως τον έφερε ξανά στο τρέξιμο, με μια τυχαία (;) αφορμή.
Μια φιλική παρότρυνση, μόλις το καλοκαίρι του 2016, για συμμετοχή στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας ήταν αρκετή για να ξυπνήσει και πάλι μέσα του τη δίψα για το δρόμο. Προετοιμάστηκε, το πίστεψε και μπήκε στο λεωφορείο για την Αφετηρία του Μαραθώνα, όπου δίπλα στους πρωτεργάτες του δρομικού κινήματος της Ραφήνας, το Γιώργο Χανούμη και το Σπύρο Σκαρέα, συνειδητοποίησε ότι το τρέξιμο ήρθε στη ζωή του για να μείνει. Ευτυχώς για εμάς, θα συμπληρώσω.
Ο Παναγιώτης Αναγνώστου, λοιπόν, για όσους δε το γνωρίζουν, πέρα από ιδρυτικό μέλος, προϋπήρχε ως θεμελιώδης λίθος του Συλλόγου, αφού από τη γέννηση κιόλας της ιδέας των Rafina Runners, τίμησε το ιστορικό όνομα, στις πρώτες κιόλας συμμετοχές του σε επίσημους αγώνες. Έκτοτε, αποτελεί σημείο αναφοράς στις δρομικές μας ιστορίες, αλλά και αναπόσπαστο κομμάτι των συναντήσεών μας στο «στέκι» από ενάρξεώς τους. Το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός, η ευγένεια, το ήθος και το χαμόγελό του υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, τον καθιέρωσαν τόσο στην παρέα, όσο και στις καρδιές όλων όσων έχουν την τύχη να τον συναναστρέφονται, του γράφοντος συμπεριελαμβανομένου.
Στην πιο πρόσφατη ιστορία του, συναντάμε την εντυπωσιακά γρήγορη εξέλιξή του σε δρομέα αντοχής, αλλά και τη σταδιακή προσκόλλησή του στις -ακόμη πιο- μεγάλες αποστάσεις. Δεν ακολουθεί κάποιο προπονητικό πρωτόκολλο, καθώς επίσης κανένας αγώνας δεν αποτελεί αυτοσκοπό για εκείνον. Θα σκεφτόμασταν εύκολα μερικοί, πως σε όλο αυτό τον βοήθησε τόσο η αθλητική του υποδομή όσο και το γεγονός ότι πηγαινοέρχεται καθημερινά σχεδόν στο χώρο εργασίας του στο κέντρο της Αθήνας, με το ποδήλατο!
Τα πράγματα όμως δεν ερμηνεύονται πάντα τόσο απλά. Βλέπετε, μετά από τρεις συμμετοχές στην κλασική διαδομή του Μαραθωνίου, αλλά και μερικούς αγώνες multisports (πρόσφατα μάλιστα, συμμετείχε δοκιμαστικά σε αγώνα τριάθλου Ολυμπιακής απόστασης με εξαιρετική επίδοση), στη σκέψη του Superman οι αποστάσεις άρχισαν να φαίνονται όλο και πιο μικρές, όλο και πιο βατές, όλο και πιο βολικές. Ως φυσικό επακόλουθο, λοιπόν, δεν άργησε να έρθει η πρώτη του απόπειρα να τρέξει έξω από τη σφαίρα των «συμβατικών» αποστάσεων.
Είχε μόλις ολοκληρώσει τον Αυθεντικό Μαραθώνιο του 2018, όταν εξέφρασε την επιθυμία του να επιχειρήσει τον πρώτο του υπερμαραθώνιο. Κι όταν λέμε επιθυμία, εννοούμε ότι δήλωσε τη συμμετοχή του στον 2ο Βυζαντινό Αγώνα των 50χλμ, δύο μόλις μήνες αργότερα. Η σκέψη του ήταν απλά να δοκιμάσει, ώστε να γνωρίσει τι και πως έρχεται μετά τα 42.195 μέτρα. Πραγματοποίησε, δε, εξαιρετική διαχείριση δυνάμεων αλλά και επίδοση, παρέα και με άλλους δρομείς του Συλλόγου, αδερφούς Χριστοδούλου και Νίκο Φωτιάδη.
2ος Βυζαντινός Αγώνας 50χλμ – 2019
Η αρχή είχε γίνει, και η επιθυμία του να πάει ακόμη πιο μακριά, μόλις είχε εδραιωθεί. Ακολούθησαν ακόμη μερικά επιτεύγματα μέσα στον επόμενο χρόνο, όπου εκτός της συμμετοχής του στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, συμμετείχε κατά σειρά σε 2 ακόμη υπερ-μαραθώνιες προσπάθειες, ξεκινώντας με τον 12ο Σαρωνικό Δρόμο 63,4χλμ τον Δεκέμβρη του 2019. Στη συνέχεια, επέστρεψε και πάλι στον 3ο Βυζαντινό δρόμο, πραγματοποιώντας ακόμη πιο εντυπωσιακή εμφάνιση από την πρώτη φορά, για να συνειδητοποήσει πλέον ότι η τάξη μεγέθους αυτών των αγώνων, απλά… δε τον ικανοποιεί.
Η τάση του να ξεπερνά κάθε φορά τον εαυτό του και να επιβεβαίωνει ότι δεν υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη θέληση και δύναμη, τον έφερε στην εκκίνηση του 12ώρου αγώνα του 1ου Atromitos Ultra Race, στο κωπηλατοδρόμιο του Σχινιά (έναν μόλις μήνα μετά την προηγούμενη υπέρβασή του). Εκεί, ολοκλήρωσε την προσπάθειά του, ξεπερνώντας τα 100χλμ. (!) που και έγινε ο στόχος του, καταλαμβάνοντας μάλιστα την 2η θέση στη γενική κατάταξη των αντρών, ανάμεσα σε μερικές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες υπερ-αποστάσεων της χώρας. Την προσπάθειά του υποστήριξε σύσσωμος ο Σύλλογός μας αφού πολλά μέλη και φίλοι του Παναγιώτη, βρέθηκαν κατά κύματα σε όλη τη διάρκεια της παγωμένης και αρχικά βροχερής 8ης Φεβρουαρίου του 2020, στο πλευρό του, για να του δώσουν, αλλά κυρίως για να πάρουν δύναμη από το μεγαλύτερο ως τώρα επίτευγμά του .
1ος Atromitos Ultra – 2020 (12h / 101χλμ)
Για μία ακόμη φορά, είχε υπερβάλλει εαυτόν, με υποδειγματική μάλιστα αντιμετώπιση, γεμάτη σεμνότητα, ταπεινότητα και απόλυτη αφοσίωση στις πραγματικές αξίες του αθλητισμού. Ο Ultraman αποτελεί καθημερινό παράδειγμα ανθρώπου χωρίς αυτοσκοπούς, χωρίς ανάγκη να αποδείξει τίποτε και σε κανέναν, παρά μόνο εμπνέει τόλμη, πίστη, θάρρος και θέληση σε όλους, ώστε να μη φοβούνται να κυνηγήσουν όνειρα, εντός και εκτός του αθλητικού βίου. Πρότυπο συμπεριφοράς και ήθους, εν γένει.
Με τον Παναγιώτη συναντηθήκαμε μερικές φορές αυτές τις μέρες, σε μια προσπάθεια να εκμαιεύσουμε τις επόμενες σκέψεις του, αλλά και τα μυστικά που κρύβει στην ψυχή του και τον οδηγούν με αυτή την πραότητα και καλοσύνη κάθε φορά και πιο μακριά. Προσπαθήσαμε να καταγράψουμε την έμπνευση που αποπνέει και κυρίως να μάθουμε μέσα από τη στάση του τι είναι αυτό που πρέπει να μας δείχνει κάθε μας επόμενο βήμα, αλλά και πως μπορούμε να απολαμβάνουμε με περισσότερη αυτοπεποίηθηση και ασφάλεια το τρέξιμο των πιο… μεγάλων αποστάσεων.
Τον ευχαριστούμε πολύ και του ευχόμαστε κάθε καλό, υγεία και επιτυχία σε ότι σκεφτεί να κάνει και του υποσχόμστε ότι δε θα τρέξει ποτέ μόνος του, από όπου και αν ξεκινήσει, όσο μακριά κι αν αποφασίσει να φτάσει.
Ας τον απολαύσουμε λοιπόν, σε μια μικρή, αυθόρμητη συνέντευξη κυριολεκτικά on the rocks, στην όμορφη νυχτερινή Ραφήνα: