Ζούμε πολλές μικρές ζωές. Όχι, δεν αναφέρομαι σε παράλληλα σύμπαντα και περίπλοκες διαστάσεις, παρά μονάχα εδώ, στο τώρα και το πάντα, τη μία, ενιαία και γνωστή ύπαρξή μας. Από τη γέννησή μας κιόλας, κάθε κεφάλαιο και κάθε σημαντική αλλαγή στη ζωή του καθενός, κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί ως μια ξεχωριστή ζωή. Τα παιδικά μας χρόνια, η εφηβεία, ο φοιτητικός βίος, η πρώτη (όπως και κάθε επόμενή μας) δουλειά, σχέση, ή δραστηριότητα, η οικογένεια, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες, οι απογοητεύσεις και το κάθε ξεχωριστό όνειρό μας, μαζί με το ταξίδι προς αυτό. Όλα, δυνητικά, μπορούν να αποτελέσουν μια ξεχωριστή ζωή για τον καθέναν μας, με τη δική της αξία, καταργώντας εν τέλει ακόμη και την ίδια τη φιλοσοφική ανάγκη αναζήτησης του τι υπάρχει μετά. Κατά τη γνώμη μου, μια ακόμη -τουλάχιστον- νέα ζωή μας περιμένει και μετά και με αυτή την πίστη έμαθα να πορεύομαι ως εδώ.

Σε μία από τις πιο πρόσφατες ζωές μου λοιπόν, έμελλε να βάλω το τρέξιμο οδηγό και βήμα στη ζωή μου, για πολλά από τα επόμενα βήματα που κλήθηκα να κάνω από τότε που το υποδέχτηκα. Μια από τις πιο όμορφες ζωές ανοίχτηκε έκτοτε, γεμάτη ευκαιρίες, μαθήματα, αρχές, αξίες και νοήματα που αγνοούσα πιο πριν. Αυτή είναι και η ομορφιά της αλληλουχίας των διαφορετικών τμημάτων στη ζωή μας εκτιμώ, το να κατακτάς διαφορετικής ποιότητας και ποσότητας βαθμό εμπειρίας κάθε φορά. Το πως θα μοιράσεις σε μέρη την ενιαία ύπαρξή σου, είναι ξεκάθαρα υποκειμενικό βέβαια. Μια ολόκληρη ζωή από μόνη της, αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα κομμάτια της εξέλιξής μου, αποτέλεσε η εμπλοκή μου στη Διοίκηση του Αθλητικού Συλλόγου Δρομέων Ραφήνας – Πικερμίου, τη γνωστή πια παρέα των Rafina Runners, κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Ένα ταξίδι που ξεκίνησε περίπου τέσσερα χρόνια πριν, όταν συνάντησα για πρώτη φορά τη δρομική αυτή ομάδα κι έγινα έκτοτε αναπόσπαστο κομμάτι αυτής, όπως κι εκείνη της ζωής μου. Από τις πρώτες κιόλας κουβέντες, τις πρώτες συναντήσεις, τις πρώτες προσεγγίσεις, σκέψεις, διαφωνίες, αντιπαλότητες και διαμάχες, δεν έλειψα ούτε μια στιγμή. Δεν έλειψα, γιατί είδα ένα χρέος απέναντι σε μια κοινωνία με διάθεση να δημιουργήσει, αλλά και ανθρώπους με έκδηλη την ανάγκη να ανήκουν κάπου, όχι αποσδιόριστα, αλλά κάπου με ισχυρή βάση, θεμέλια και έναν οδηγό. Αυτό έγινε έκτοτε το χρέος μου. Με πίστη στις προσωπικές αρχές, αλλά και τη φιλοσοφία της παρέας που διαρκώς μεγάλωνε, ανέλαβα, μέσα από την εμπιστοσύνη του συνόλου της παρέας, να ηγηθώ αυτού του εγχειρήματος.

Άγχος, αγωνία, πίεση, συνεχής αναζήτηση για νέες ιδέες, εξέλιξη και δημιουργία, ένας συνεχής αγώνας ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, πιθανότητα και συγκυρία, αφού όλα γύρω άλλαζαν με μανιώδη ρυθμό προς δυσκολότερη κατεύθυνση κάθε φορά. Αυτά έχω να θυμάμαι, ειδκά στο ξεκίνημα. Επιμονή, αμέτρητος χρόνος, μάχες και αντιδικίες, άμυνες απέναντι σε γνωστούς και άγνωστους εχθρούς, αφού κάθε τι που τείνει να δημιουργήσει όμορφες συνθήκες, συνήθως αντιμετωπίζεται εχθρικά. Περισσότερος χρόνος (κλεμμένος από την καθημερινότητα και την προσωπική μου ζωή), περισσότερο πείσμα και επιμονή, υπομονή και ένταση για να μη χαθεί ούτε μέρα ως απάντηση. Πάντοτε με ανιδιοτέλεια, πίστη και αγάπη για ένα κοινό στόχο όλων όσων με εμπιστεύτηκαν. Για κάθε εμπόδιο, για κάθε πρόβλημα και κάθε δυσκολία, ένα τηλεφώνημα ή ένα μήνυμα φίλου ή φίλης από την παρέα ήταν παραπάνω από αρκετό. Αρκετό για να ξεχάσω κάθε σκέψη να εγκαταλείψω την προσπάθεια, σκεπτόμενος ότι αυτή δεν έχει νόημα. Αρκετό για να θυμηθώ το νόημα όταν ο κόσμος γύρω το έχανε μέρα τη μέρα. Ποτέ εγωιστκά, αλλά με πείσμα, ποτέ εγωκεντρικά, αλλά πάντοτε στο όνομα του Συλλόγου. Ποτέ περιμένοντας εύσημα, αλλά προσδοκώντας αποτέλεσμα. Ποτέ κρίνοντας αρνητικά τις αποτυχίες άλλων, αλλά διδασκόμενος από τις επιτυχίες έτερων. Πάντα σε βάρος της προσωπικής μου γαλήνης και ισορροπίας. Αν και είναι αδύνατον να γίνουν όλα σωστά, όπως και το να μη καταδικαστείς για το μικρότερό σου ίσως παράπτωμα. Ανθρώπινη φύση λέγεται, καμία έκπληξη. Κανένα παράπονο. Ήρθε όμως η μέρα που οι προσωπικές αξίες και ήθος βγήκαν στην επιφάνεια, αναμενόμενα θα έλεγα.

Ήρθε η μέρα δηλαδή, που αποφάσισα να απέχω από το νέο Διοικητικό Σχήμα του Συλλόγου και οφείλω πλέον να εξηγήσω τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτό. Το οφείλω σε όσους και όσες από εσάς με καθαρή σκέψη, ανιδιοτελές ενδιαφέρον και στήριξη επί δύο ολόκληρα χρόνια κατφέρατε να με συγκινείτε με τον τρόπο που με πλησιάσατε. Με τον τρόπο που χωρίς να γνωρίζετε καν τις δυσκολίες, με κρατήσατε ενεργό. Με τον τρόπο που άθελά σας με αναγκάσατε να αντέξω και να μην εκφράσω ποτέ αυτές τις δυσκολίες. Με τον τρόπο που με αγαπήσατε εν τέλει. Ήμουν και θα είμαι παντοτινά ευγώμων σε όλους και όλες εσάς λοιπόν!

Για να βάλουμε τα πράγματα σε ένα πλαίσιο τώρα, τέσσερις βασικές αρχές ορκίστηκα να υπηρετήσω όταν αποφάσισα να αναλάβω την καθ΄ όλα τιμητική θέση του Προέδρου των Αραφηνείων Δρομέων, οι οποίες και έπαψαν να υπηρετούνται κατά το τελευταίο διάστημα, παρόλο που αρνιόμουν πεισματικά να το αποδεχτώ.

Πρώτον: Ορκίστηκα να πολεμήσω όσο μπορώ ώστε να γεφυρωθεί οποιοδήποτε χάσμα μεταξύ του δρομικού κινήματος της πόλης μας (πόλη μου θεωρώ τη Ραφήνα, παρότι ξένος) και των οικείων τοπικών αρχών, αθλητικών Συλλόγων, επαγγελματιών του χώρου, αλλά και εξειδικευμένων επιστημόνων, προς κοινό όφελος όλων μας. Δύσκολο το έργο, καθόσον ο κλειστός χαρακτήρας της μικρής μας κοινωνίας κουβαλά εκκρεμότητες, πολιτικές σκοπιμότητες και χρόνια διαπροσωπικά νοσήματα. Ο ρομαντισμός δεν ήταν αρκετός, παρόλα αυτά μικρά βήματα από πλευράς μου έγιναν, σε βάρος μάλιστα προσωπικών μου σχέσεων και συνεργασιών, για το καλό του Συλλόγου, το οποίο και έβαζα πάνω από μένα.

Δεύτερον: Υποσχέθηκα να φροντίσω και εγώ, εί δυνατόν να μη χαθεί ο χαρακτήρας της παρέας που γαλούχησε τα περισσότερα μέλη αυτής της οικογένειας, όπως αρεσκόμαστε να αποκαλούμε, ώστε να πααμείνουμε ενωμένοι, δυνατοί και στοχευμένοι για την κάθε επόμενη ημέρα. Πόσο μάλλον, καθώς παρά τις απόλυτα δυσμενείς συνθήκες αυτών των δύο ετών, η παρέα κατάφερε να μαγαλώσει τόσο πολύ, που ακόμη και οι ίδιοι να αναρρωτιόμαστε. Που τόσος νέος κόσμος αγκάλιασε και βρήκε συντροφιά σε αυτό το εγχείρημα, που του άλλαξε εν γένει τη ζωή. Πόσο  όμορφη διαπίστωση, αλήθεια! Παρόλα αυτά, είδα με λύπη να χαλάει η παρέα. Το στέκι άδειαζε, αντί να γεμίζει, τα ομαδικά Long Runs του Σαββατοκύριακου αντικαταστάθηκαν από blocks εκκίνησης, ανάλογα με τη δυναμική του κάθε group. Δεν έκρινα ποτέ το έργο και τα οφέλη των δομημένων προπονήσεων, αλλά δικαιούμαι να κατακρίνω το γεγονός ότι αλλοίωσαν το χαρακτήρα της παρέας και άλλαξαν τις ατομικές προτεραιότητες, σε βάρος αυτής.

Τρίτον: Δεσμέυτηκα να μη συμβεί ή να μη δοθεί ποτέ η εντύπωση ότι ο Σύλλογος απέκτησε ή τείνει να αποκτήσει προσωποκεντρικό χαρακτήρα, ακόμη και αν η εντύπωση αυτή είναι λανθασμένη ή έχει επικοινωνηθεί εσκεμμένα κατ’ αυτό τον τρόπο. Γι’ αυτό το λόγο δεν υπέγραψα ποτέ καμία ενέργεια και κανένα έργο με το όνομά μου. Το έργο δε τεράστιο. Σε συλλογικό αλλά επιτρέψτε μου να πω (τώρα που μπορώ) κυρίως σε ατομικό επίπεδο. Όχι, δε καρπώνομαι το έργο της ομάδας, αλλά μου είναι αδύνατο να δεχτώ ότι κρίνομαι ως εγωκεντρικός από αμέτοχα στο Σύλλογο πρόσωπα. Ακόμη περισσότερο δε, όταν δε προστατεύομαι εδώ και πολύ καιρό από πρόσωπα που γνωρίζουν την πραγματικότητα. Η σιωπή οφελεί ενίοτε, αλλά κυρίως οφελεί αυτούς που δε σιωπούν. Για εμένα μπορεί να μιλήσει το αποτέλεσμα, σε όποιον και όποια έχει την κρίση να αξιολογήσει το έργο. Δε μετανιώνω ούτε για ένα χαμένο λεπτό της ζωής μου, από τη στιγμή που το αφιέρωσα σε αυτό το εγχείρημα. Δε μετανιώνω καν που δε μίλησα ποτέ εγωκεντρικά. Είναι θέμα αξιοπρέπειας και τιμής. 

Τέταρτον και -ίσως- βασικότερο από όλα: Χρεώθηκα να κάνω ότι μπορώ ώστε μέσα από τον ουσιαστικό ρόλο των Διοικητικών Οργάνων του Συλλόγου και δει τον προσωπικό μου, το έργο να παράγεται σχεδόν αποκλειστικά από τα θεσμικά όργανα, αλλά να αποφασίζεται και να απολαμβάνεται ως τελικό προϊόν από τα μέλη μας. Οι ιδέες ήταν πάντοτε ωφέλιμες και καλοδεχούμενες, το ίδιο και η βοήθεια των μελών. Αλλά δεν εννοώ τα απουσιάζοντα μέλη, παρά μόνο τα ενεργά, που προτεραιότητα είχαν τις Τετάρτες τους να έρχονται στο Στέκι της παρέας, προκειμένου να εκθέσουν τις απόψεις τους και να στηρίξουν με μια κουβέντα το δύσκολο έργο μας, πέρα από τα υπόλοιπα. Να εκφράσουν τυχόν αντιθέσεις και διαφωνίες, προκειμένου να ληφθούν υπόψη για αντίστοιχες προσαρμογές του σχεδιασμού μας. Ποτέ απόφαση δε πάρθηκε εν αγνοία των μελών, αλλά κυρίως της ολομέλειας του ΔΣ. Για τα υπόλοιπα μέλη (τα απόντα δηλαδή), δε μπορώ να εκφράσω παράπονο, αλλά ούτε δέχομαι κανένα επικριτικό σχόλιο. Δυστυχώς για μένα, το νέο σχήμα (των διευρυμένων αρμοδιοτήτων) που ανακοινώθηκε ότι δρομολογείται, δε με βρίσκει σύμφωνο, γι’αυτό και ήταν αδύνατον να τεθώ υποψήφιος ξανά, αφού θα ήταν -αν μη τι άλλο- υποκριτικό από μέρους μου να υπηρετήσω μια φιλοσοφία την οποία δε πρεσβέυω ως άνθρωπος πρωτίστως, ως γνώστης των απαιτήσεων έπειτα.

Κλείνοντας, αφού εκ του απυρόβλητου πλέον, μπόρεσα να καταθέσω την ψυχή μου, θέλω να ευχαριστήσω από βάθος καρδιάς τον καθέναν από εσάς που προανέφερα ξεχωριστά, ξέρετε ποιοι είστε και ξέρετε πολύ καλά ότι σας γνωρίζω κι εγώ και θα παραμείνω ατομικά και ξεχωριστά δίπλα σας. Για τα δεδομένα λάθη και παραλείψεις μου, σαφώς και οφείλω να απολογηθώ, χωρίς ναθέλω να αιτιολογηθώ. Να ευχαριστήσω επίσης το απερχόμενο ΔΣ για τη διετή συνεργασία μας, που μου χάρισε πολλά μαθήματα (θετικά, αλλά και σκληρά) και να ευχηθώ εξίσου ολόψυχα καλή επιτυχία στα καθήκοντα του νεοσύστατου ΔΣ, ιδιαίτερα δε, στα νέα του μέλη. Τέλος, για να μη παρεξηγηθώ, διατηρώ απαλλαγμένος από τυπικό ρόλο πια, την ίδια αγάπη και αφοσίωση στο εγχείρημα και εφόσον αποκατασταθούν οι (κατά τη δική μου γνώμη και θέση πάντοτε) παθογένειες, δεσμεύομαι να επανέλθω ακόμη πιο ενεργά από πριν, ώστε να πάμε πολύ πιο ψηλά αυτό που καταφέραμε να εκτοξεύσουμε μέσα σε δύο μόνο χρόνια. Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξή σας, ειλικρινά. Δηλώνω γαλήνιος, ήρεμος και ευτυχής. Έχω άλλωστε πολλές ξεχωριστές, μικρές ζωές ακόμη να ζήσω…

Με τιμή, αγάπη και πίστη για το μέλλον,

Αντώνης Τσιγκρέλης

Γεμάτος από πλευράς συμμετοχών, αλλά και ποικιλίας δοκιμασιών ήταν για τα μέλη του Συλλόγου μας -και- ο Σεπτέμβρης. Με τις μαζικές αθλητικές διοργανώσεις να έχουν πλέον απελευθερωθεί σε μεγάλο βαθμό και σύμφωνα με τους εκάστοτε περιορισμούς που εφαρμόζονται λόγω της πανδημίας, οι φίλοι-ες μας άρπαξαν κάθε ευκαιρία για αγωνιστική δράση μετά από καιρό, πετυχαίνοντας μάλιστα πολλές και σπουδαίες εμφανίσεις.

Αναφερόμενοι σε σπουδαίες εμφανίσεις, δε θα μπορούσαμε παρά να ξεκινήσουμε την αναδρομή -και όχι μόνο χρονικά- με έναν άθλο πέρα από κάθε φαντασία, που έλαβε χώρα την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου στον μυθικό αγώνα ICON Livigno Xtreme Triathlon στις Ιταλικές και Ελβετικές Άλπεις. Εκεί, όπου ο Γιώργος Χανούμης έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του τριάθλου, ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε παγκόσμιας κλάσης τριαθλητές και τερματίζοντας σε ένα IRONMAN πολύ διαφορετικό από αυτά που -κάποιοι ίσως- γνωρίζουμε.

Έγινε, έτσι, ο πρώτος Έλληνας αθλητής που ολοκλήρωσε τον εν λόγω αγώνα, κολυμπώντας 3.8k σε παγωμένα νερά αλπικής λίμνης, ποδηλατώντας 180k στις παρυφές των Άλπεων με 5.000 μέτρα θετικής υψομετρικής (!) και τρέχοντας έναν μαραθώνιο που πρόσθεσε άλλα 3.000 μέτρα υψομετρικών για το φινάλε, προκειμένου να ολοκληρώσει την υπερπροσπάθειά του στην κορυφή Corosello, μετά από 16 ώρες, 3’ και 35”. Η επίδοση αυτή μάλιστα, τον έφερε στην 15^η θέση της γενικής κατάταξης (!), χρίζοντας τον πραγματικό ICON στη διεθνή κοινότητα του τριάθλου. Αφοσιωμένος για περισσότερο από ενάμιση χρόνο σε αυτό του το στόχο, μετά και την περυσινή αναβολή του αγώνα λόγω των δυσμενών υγειονομικών συνθηκών, κατάφερε να καρπωθεί πανάξια την χαρά που του έφερε αυτή του η επιτυχία. Έιχε δε, στο πλευρό του όλη του την οικογένεια, με τον γιο του Γιάννη μάλιστα, να τρέχει μαζί του τα τελευταία 12k της διαδρομής. Γιώργο πολλά συγχαρητήρια από όλη την παρέα μας, τόσο για τον άθλο, όσο και τους οικογενειακούς δεσμούς που σας περιβάλλουν. Ευχόμαστε κάθε καλό σε προσωπικό, επαγγελματικό και αθλητικό επίπεδο, μέχρι τον επόμενο υπερ-άθλο σου. Είμαστε όλοι και όλες περήφανοι που ταξίδεψες τη σκέψη μας στα πιο όμορφα βουνά της Ευρώπης και απογείωσες τη χαρά και τη συγκίνησή μας με το κατόρθωμά σου!

Πίσω στα εγχώρια τώρα, όπου δύο μέρες αργότερα, στις 5 Σεπτεμβρίου στο Poikilo Rocky Mountain, έναν ορεινό αγώνα 22.5k στο απαιτητικό λόγω terrain περιβάλλον (όπως προδίδει και η ονομασία του αγώνα) του όρους Ποικίλο στην Πετρούπολη, αλλά και με αρκετή ζέστη, λόγω και της ώρας εκκίνησης του αγώνα (10:00 π.μ.) συμμετείχαν η Άντζελα Χρυσοστόμου και ο Αντώνης Τσιγκρέλης, με την πρώτη να «απολαμβάνει» μια ακόμη εμπειρία ορεινού τρεξίματος, ολοκληρώνοντας επάξια την προσπάθειά της σε 4 ώρες και 32’. O Αντώνης, από την άλλη, επέλεξε να διακόψει την προσπάθειά του λίγο πριν το τέλος, έχοντας ξεμείνει από ενέργεια, ώστε να είναι σε θέση να μετρήσει τις δυνάμεις του στον πολύ πιο απαιτητικό αγώνα Hercules Marathon, 3 εβδομάδες αργότερα. Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια και στους δύο!

Οι μεγαλύτεροι -σε αριθμό συμμετοχών- αγώνες για τους Rafina Runners, ξεκίνησαν λίγο μετά, με σημείο αναφοράς τον πολυπόθητο για τους περισσότερους Ημιμαραθώνιο Αθήνας, την Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου στο κέντρο της πρωτεύουσας. Μια δύσκολη διαδρομή, που όμως έδωσε την ευκαιρία σε όλους να απολαύσουν το κέντρο της πόλης σε συνθήκες δίχως την κυκλοφορία και το θόρυβο της καθημερινότητας. Οι παρέες μαζεύτηκαν από νωρίς στο Σύνταγμα και το Ζάππειο για να εκκινήσουν από τις 07:30 τις προσπάθειές τους, κάτω από ιδιαίτερα αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα διεξαγωγής. Συμμετείχαν -κατ’ αλφαβητική σειρά- οι παρακάτω, τους οποίους συγχαίρουμε και ευχόμαστε καλή δύναμη για τη συνέχεια, με την ελπίδα να συνεχίσουν να διατηρούν το κίνητρό τους, σταθερά υψηλό:

Στα 21.1 χλμ οι: Γκόλφης Δημήτρης (2.03’37”), Δεπάστας Αντώνης, Ιωαννάτος Αλέξης (2.02’22”), Καραγιάννης Χρήστος (1.43’51”), Κοτίνης Απόστολος (1.40”59”), Μαραγκουδάκης Στέλλιος (1.57’21”), Πετρούλιας Γιώργος (2.05’.26”), Ρουμπόγλου Χρήστος (2.05’28”) και Σαντοριναίου Σταυρούλα (2.04’45”), ενώ στον αγώνα των 5 χλμ συμμετείχε η Λατσούδη Χριστίνα με χρόνο 38’54”. Συγχαρητήρια σε όλους και όλες σας!

Την ίδια ημέρα, στη βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα στις Σέρρες, ο Σπύρος Νικολούζος κατέλαβε την πρώτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα MTB, συνεχίζοντας τις επιτυχίες στη γεμάτη διακρίσεις ποδηλατική του καριέρα, εντός και εκτός δρόμου! Πολλά συγχαρητήρια πρωταθλητή και καλή συνέχεια σε ότι κάνεις!

Σαφώς και δε θα μπορούσε τώρα, να λείπει από τις εκδηλώσεις του Σεπτέμβρη και μια υπερμαραθώνια προσπάθεια, από (ποιον άλλον;) τον συνήθη ύποπτο, Παναγιώτη Αναγνώστου. Για ακόμη μία φορά, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς σε 24ωρο αγώνα εντός σταδίου, που διεξήχθη το Σάββατο 18 του μηνός στο Λουτράκι Κορινθίας, στο πλαίσιο του 16^ου Φεστιβάλ Υπερ-αποστάσεων, όχι μόνο πέτυχε την ασύλληπτη επίδοση των 137.6k (καταρρίπτοντας το προηγούμενο προσωπικό του ρεκόρ των 102k), αλλά κατάφερε να τερματίσει και στην 5^η θέση της γενικής κατάταξης! Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό μάλιστα το γεγονός ότι από τα ξημερώματα της Κυριακής (η εκκίνηση του αγώνα δόθηκε στις 14:00 του Σαββάτου), ο Τάκης ανέβηκε 4 ολόκληρες θέσεις, πριν αποφασίσει να τερματίσει την προσπάθειά του μετά από 22 ώρες και 55’. Αξίζει επίσης να τονιστεί ότι ο αγώνας πραγματοποιήθηκε κάτω από απάνθρωπες κυριολεκτικά καιρικές συνθήκες, με τη θερμοκρασία να κυμαίνεται από 28-37 βαθμούς, ακόμη και κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ τα επίπεδα υγρασίας παρέμειναν σε εξίσου υψηλά επίπεδα. Δεδομένων των συνθηκών λοιπόν, πρόκειται για έναν άθλο άνευ προηγουμένου και αδιανόητο πραγματικά για τους περισσότερους από εμάς. Αναλογιζόμενοι δε, όσοι τον γνωρίζουμε ότι δεν είχε τη δυνατότητα να ακολουθήσει εδώ και μερικούς μήνες το προπονητικό του πλάνο (ουσιαστικά βασίστηκε σε προπόνηση ποδηλασίας και κολύμβησης), το κατόρθωμά του λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις! Παναγιώτη σου ευχόμαστε από καρδιάς καλή αποκατάσταση και καλή δύναμη στη συνέχεια, που με το ήθος, την επιμονή και τη θετικότητα που σε καθοδηγεί, αναμένεται να σε πάνε πολύ μακριά και να ξέρεις ότι αισθανόμαστε πολύ περήφανοι για κάθε σου μικρή ή μεγάλη στιγμή όπως αυτή. Συγχαρητήρια!

Εντυπωσιακή ήταν και η συνέχεια των ομαδικών εμφανίσεων της παρέας με τα κόκκινα στο 15o Ioannina Lake Run και την κλασική πλέον διαδρομή των 30k γύρω από τη λίμνη Παμβώτιδα. Σε ένα διήμερο που θύμιζε εκδρομές από τα παλιά και ανανέωσε τους δρομείς μας στα όμορφα Γιάννενα, πολλές συμμετοχές με εντυπωσιακές επιδόσεις, διακρίσεις, αλλά και προσωπικά ρεκόρ σημειώθηκαν την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου. Μάλιστα, τόσο ο Κώστας Μονοκρούσος, όσο και τα κορίτσια του Συλλόγου μας, φρόντισαν να μας διαφημίσουν και από το βάθρο, αφού Ρένα Καβακοπούλου και Σταυρούλα Σαντοριναίου, διακρίθηκαν στην ηλικιακή τους κατηγορία! Αναλυτικότερα, συμμετείχαν -με αλφαβητική σειρά- οι εξής: Βρέττας Γιάννης (2 ώρες 44’), Γαρμπής Νίκος (2 ώρες 13’), Γιαλαράκης Απόστολος (3 ώρες 13’), Καβακοπούλου Ρένα (2 ώρες 16’) και 1^η θέση ηλικιακής, Καραγιάννης Χρήστος (2 ώρες 26’), Κοράκης Πέτρος (2 ώρες 48’), Κοτίνης Απόστολος (2 ώρες 48’), Μαραγκουδάκης Στέλιος (2 ώρες 46’), Μονοκρούσος Κώστας (2 ώρες 3′) και 3η θέση ηλικιακής, Μυλώβας Σπύρος (2 ώρες 44’), Ροβόλη Δέσποινα (3 ώρες 04’), Ρουμπόγλου Χρήστος (2 ώρες 52’), Σαντοριναίου Σταυρούλα (2 ώρες 48’) και 3^η θέση ηλικιακής και Σπανόπουλος Παναγιώτης (2 ώρες 26’). Πολλά συγχαρητήρια σε όλους και όλες και καλή συνέχεια στην προετοιμασία σας για τον ΑΜΑ 2021!

Σε έναν ακόμη αγώνα στην πρωτεύουσα τώρα και συγκεκριμένα στο ΟΑΚΑ, την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου έλαβε χώρα το Olympic Health Run, μια εκδήλωση αφιερωμένη στη μάχη ενάντια στον καρκίνο και τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Εκεί, συμμετείχε ο νεοφώτιστος στο Σύλλογό μας, Κυριάκος Κακουλίδης σε διαδρομή 7 χιλιομέτρων (46′ 34″) , την οποία απόλαυσε ιδιαιτέρως. Συγχαρητήρια για την προσπάθειά σου και καλώς όρισες στην παρέα μας Κυριάκο, καλή συνέχεια!

Ο γεμάτος αυτός μήνας συνεχίστηκε και πάλι ορεινά, αφού στην Οίτη έλαβε χώρα ένας από τους πιο όμορφους και άρτια οργανωμένους μαραθωνίους βουνού, ο Hercules Marathon, με τις επιμέρους διαδρομές του. Στη μεγάλη διαδρομή των 42,3k και 3.000 μέτρων θετικής υψομετρικής διαφοράς, Χρυσός Στέλλας (8 ωρες 58′) και Αντώνης Τσιγκρέλης (8 ώρες 56′) βρέθηκαν σε έναν Sky Running αγώνα, που περιελάμβανε εκτός της περιήγησης στον όμορφο Δρυμό, προσέγγιση στις τρεις ψηλότερες κορυφές του όγκου της Οίτης (άνω των 2.οοο μέτρων υψομέτρου). Nα θυμίσουμε εδώ, ότι και για τους δύο αθλητές μας, αυτός ήταν ο δεύτερος Μαραθώνιος βουνού για φέτος, αφού είχαν προηγηθεί οι αγώνες τους σε  Ζαγόρι και Νευροκόπι αντίστοιχα. Το terrain αποδείχτηκε ιδιαίτερα προκλητικό, όμως η ενναλαγή των εικόνων και η ποικολομορφία του εδάφους σε συνδυασμό με την υπέροχη θέα από ψηλά, αντάμειψε κατά πολύ τον κόπο τους! Στη μεσαία διαδρομή, τον Ελλέβορο των 16,2 χιλιομέτρων και 1100 μέτρων θετικής υψομετρικής συμμετείχε ο «ντόπιος» Δημήτρης Γκόλφης, ολοκληρώνοντας την προσπάθειά του σε 2.26’17”, απίστευτη επίδοση για τον συγκεκριμένο αγώνα, τερματίζοντας ενθουσιασμένος με την εμπειρία. Καλή αποκατάσταση σε όλους!

Την ίδια μέρα, με αφετηρία το Θησείο και συμμετέχοντας σε έναν ακόμη αγώνα μεγάλης απόστασης, στον Ημιμαραθώνιο Ίχνη της Ιεράς Οδού, εκπροσώπησαν την παρέα μας οι : Διδάχος Ανδρέας (2.12’20”), Πετρούλιας Γιώργος (2.09’19”), Ρουμπόγλου Χρήστος (2.09’19”), Σαντοριναίου Σταυρούλα (1.57’31”) και Χρυσσός Ηλίας (1.32’59” με νέο PB!!)  εντυπωσιάζοντας για ακόμη μία φορά! Πολλά συγχαρητήρια παιδιά, απλά να θυμάστε ότι δεν είστε υποχρεωμένοι να τρέχετε σε αγώνες κάθε Κυριακή! 

Ο μήνας αναμένεται να κλεισει με το No Finish Line, στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ, όπου την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου ρίχνονται στην μάχη των πολλών χιλιομέτρων σε διαφορετικές μάλιστα ημέρες το δίδυμο των Γιώργο Πετρούλια και Χρήστου Ρουμπόγλου, αλλά και  Στέλλιος Μαραγκουδάκης. Αναμένουμε λοιπόν, μέχρι την Κυριακή 3 Οκτωβρίου, όπου και θα ολοκληρωθεί η εκδήλωση για να επανέλθουμε στα κατορθώματά τους. 

Κι όσο δραστήρια κύλησε ο Σεπτέμβρης, άλλο τόσο αναμένεται να ξεκινήσει και ο Οκτώβρης, αφού το Σαββατοκύριακο 2-3 του μηνός η ορειβατική μας ομάδα θα βιώσει το RR Taygetos Camping Experience όπου περιελαμβάνεται διανυκτέρευση στην ύπαιθρο καθώς και ανάβαση στην κορυφή Προφήτης Ηλίας, στο μοναδικό αυτό βουνό της Πελοποννήσου!

Το ίδιο διάστημα ξεκινούν και τα οργανωμένα LR της παρέας, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του Συλλόγου για τον ΑΜΑ 2021, καθώς την Κυριακή 3 Οκτωβρίου μισθωμένο λεωφορείο θα μεταφέρει στην αφετηρία της κλασικής αρκετούς αθλητές μας για μια επαφή με τις ιδιαίτερες απαιτήσεις των 30 πρώτων χιλιομέτρων της ιστορικής διαδρομής.

Ολοκληρώνοντας, να υπενθυμίsουμε ότι την Κυριακή 10 Οκτωβρίου μεταξύ 10:00 – 20:00 έχουν προγραμματιστεί οι εκλογικές διαδικασίες ανάδειξης των νέων μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εξελεγκτικής Επιτροπής του Συλλόγου μας, στις οποίες παρακαλούνται όλα τα ενεργά μέλη μας να συμμετάσχουν προκειμένου η φωνή τους να προάγει το μέλλον των αγαπημένων μας Rafina Runners. Περιττό επίσης να αναφέρουμε το τι θα ακολουθήσει μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, όπου έπεται δείπνο ανασκόπησης της έως τώρα παρουσίας μας, καθώς και ώθησης των προσώπων που θα συνεχίσουν στο τιμόνι των RR να δώσουν με την εμπιστοσύνη όλων μας, τον καλύτερό τους εαυτό. Μη λείψει κανείς!

Μέχρι τότε, φροντίστε να παραμείνετε πάνω από όλα υγιείς, ασφαλείς και συντονισμένοι, γιατί τα καλύτερα, με τη δύναμη και την αγάπη όλων μας, θα συνεχίσουν να έρχονται, πως αλλιώς; Τρέχοντας!