- Στάσου λίγο (όσο συχνότερα μπορείς) και προσπάθησε να κατανοήσεις σε βάθος τι ακριβώς πας να κάνεις. Πιθανότατα τρέχεις εδώ και αρκετό καιρό, όλο και πιο τακτικά, αυξάνοντας διαρκώς τον όγκο και την ένταση στις προπονήσεις σου, με συνέπεια να ανεβάζεις ανάλογα και τις απαιτήσεις. Αυτό όμως, δε θα πρέπει να σου στερήσει σε καμία περίπτωση τη συνειδητοποίηση του τι προσπαθείς να καταφέρεις, που δεν είναι άλλο από το να επισφραγίσεις όλα όσα έχεις ήδη πετύχει στο μέχρι τώρα ταξίδι σου. Αλλαγή της στάσης ζωής, του τρόπου σκέψης, της διαχείρισης της ψυχολογίας σου, των μεθόδων αντιμετώπισης δυσκολιών, με πειθαρχία, υπομονή, επιμονή και πολλές ακόμη αρετές που κατέκτησες με τον πιο δύσκολο τρόπο. Θα ήταν άδικο λοιπόν, να αγνοήσεις τη μέρα του αγώνα σου, πόσο υπέροχο είναι το κατόρθωμά σου να στηθείς στη γραμμή της εκκίνησης!
- Φρόντισε πρωτίστως να είσαι σίγουρος για το λόγο για τον οποίο τρέχεις. Σε μια τέτοια προσπάθεια ο καθένας μας χρειάζεται ισχυρότατο κίνητρο, η φύση του οποίου όμως, εκτός του ότι διαφέρει σε όλους μας εν τη γενέσει του, προσδιορίζει τελικά και το αποτέλεσμα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι μπορεί να συλλάβει το συνειδητό μέρος του εγκεφάλου. Αν λοιπόν τρέχεις για να ξεπεράσεις μια προηγούμενη, λιγότερο ώριμη ή ισχυρή εκδοχή του εαυτού σου, αν το κάνεις για κάποιον που αγαπάς ή για κάποιον που θαυμάζεις και θα ήθελες να πετύχεις ισάξια συναισθηματική επιτυχία με σκοπό να τη μοιραστείς, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις κάτι λάθος. Αν όμως τρέχεις για να ανταγωνιστείς την -τυχαία- εκδοχή κάποιου άλλου, να αποδείξεις τι μπορείς να κάνεις, να ξεφύγεις από παρελθόν και δαίμονες, ή για να πείσεις -με τον πιο λάθος τρόπο ίσως- τον εαυτό σου ότι εκτός από αδυναμίες έχεις και προτερήματα, τότε πραγματικά κινδυνεύεις. Κινδυνεύεις να χαθείς στον αυτοσκοπό, στην ουσία και στο αποτέλεσμα του άθλου. Εν τέλει, κινδυνεύεις να βυθιστείς σε μία νέα, άγνωστη, αλλά σίγουρα υποδεέστερη εκδοχή του εαυτού σου.
- Κάνε ότι μπορείς για να σου μείνει αξέχαστη η πρώτη σου αυθεντική εμπειρία. Ξέρεις, την πρώτη σχέση πολλοί από εμάς θα την ξεχάσουμε, ηθελημένα ή μη, τον πρώτο έρωτα επίσης, ειδικά αν δε πόνεσε όσο του έπρεπε. Τον πρώτο μαραθώνιο όμως οφείλεις να τον σεβαστείς, καθιστώντας τον πραγματικά αξέχαστο. Και για να το πετύχεις αυτό, θα πρέπει να παγώνεις διαρκώς το χρόνο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου. Θα πρέπει πάνω από όλα να μετράς στιγμές και όχι μέτρα, να ακούς την καρδιά σου και όχι το ρολόι σου, να χτίζεις αναμνήσεις και όχι αποδείξεις, να συγκεντρώνεις εικόνες και όχι «υπερηφάνεια». Αλλά κυρίως θα πρέπει να διαβάζεις πάνω στην ταλαιπωρημένη μπλε γραμμής της κλασικής διαδρομής, όλα εκείνα που σε οδήγησαν εδώ, στο δικό σου, μεγάλο ταξίδι της ψυχής.
- Παίρνε διαρκώς μαθήματα. Άνοιξε τις αισθήσεις σου, απόλαυσε τις στιγμές και άσε το μυαλό και το σώμα να απορροφήσουν οτιδήποτε μπορεί να σου φανεί χρήσιμο στον επόμενο στόχο σου. Να αποκτήσεις εμπειρία κοινώς, να την κατακτήσεις, μέσα από το δικό σου ταξίδι. Τρέξε χωρίς αυτοσκοπό. Κανένας και τίποτε δε θα σε διδάξει στη θεωρία, όσα θα διδαχθείς στην πράξη της πρώτης σου προσπάθειας. Όσες συμβουλές, τεχνικής ή προπονητικής φύσης, σχετικές με διατροφή ή εξοπλισμό, ενεργειακά πρωτόκολλα και διαχείριση δυνάμεων και αν προσπαθήσεις να εντάξεις μέσα σου, εκτός της υποκειμενικότητάς τους, η ιστορία έχει πολλάκις αποδείξει ότι στο τέλος θα επιλέξεις το δικό σου τρόπο να υλοποιήσεις το προσωπικό σου ταξίδι, με τα δικά σου λάθη και τα δικά σου βιώματα. Κοινή λογική θα χρειαστείς και αρκετό συναίσθημα. Προφανώς και έχεις να διαχειριστείς τα 42.195 μέτρα μιας διαδρομής καθ’ όλα δύσκολης και γεμάτης εκπλήξεις, με πολλούς παράγοντες που θα πρέπει να λάβεις υπόψη προτού ξεκινήσεις, αλλά στο τέλος, η ψυχή σου θα σε πάει ως το τέλος, όχι οι κανόνες.
- Τέλος, κάντο με ασφάλεια. Όπως αναφέρθηκε ήδη από το ξεκίνημα των σκέψεων, έχεις πετύχει το σκοπό σου. Το μέσα σου το ξέρει. Χρειάστηκε πολλή τόλμη για να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια που βρήκες στο ταξίδι σου και ακόμη περισσότερη για να βρεθείς στην εκκίνηση του πρώτου σου Μαραθωνίου. Κανένας λόγος δεν υφίσταται που να αξίζει να ρισκάρεις την είσοδό σου στο Καλλιμάρμαρο, οπότε βάλτο στο νου σου από τώρα: Ότι κι αν συμβεί, το μοναδικό που δε θα μπορέσεις να συγχωρήσεις ποτέ στον εαυτό σου, είναι να μην απολαύσεις -από δικό σου λάθος,- το μεγαλείο της στιγμής του τερματισμού σου. Τρέξε συνετά, αφουγκράσου το μυαλό και το σώμα σου και πρόσεξε να υπερβάλλεις μεν ψυχικά, χωρίς όμως να ξεπεράσεις τις βιολογικές δυνατότητές σου. Κι αν δε μπορείς να διαχειριστείς με ευθύνη και συνέπεια το πείσμα σου, στάσου με αξιοπρέπεια μπροστά στο ενδεχόμενο να κινδυνέψεις και αναλογίσου: Για ποιον (λόγο) τρέχεις είπαμε;
