Αν θες να πας κάπου γρήγορα, πήγαινε μόνος σου, αλλά αν θες να πας μακριά, πήγαινε με παρέα…

Αν πάλι, δεν έχεις ιδέα ούτε που θες να φτάσεις, αλλά ούτε πόσο χρόνο έχεις διαθέσιμο, τότε πιθανότατα σε λένε Πέτρο Κοράκη και είσαι ο ορισμός του δρομέα – εραστή του αθλήματος!

Τον Πέτρο -κατά το κοινό «Κενυάτη»- τον γνωρίσαμε για πρώτη φορά περίπου πριν 2 χρόνια τρέχοντας (τι άλλο!) στη Ραφήνα. Πλέον τον συναντάς να τρέχει οπουδήποτε, οποτεδήποτε, με ή χωρίς παρέα και σε οποιονδήποτε ρυθμό, συνήθως ακολουθώντας το δικό σου. Σου φαίνονται πολύ γραφικά όλα αυτά;

Θα εκπλαγείς πολύ περισότερο, όταν μάθεις -αν δε το ξέρεις ήδη- ότι ο Πέτρος τρέχει αποκλειστικά χωρίς ρολόι καταγραφής, χωρίς δομημένο μοντέλο προπόνησης και χωρίς κανέναν συγκεκριμένο αγωνιστικό στόχο, ενώ αποφεύγει σχεδόν δογματικά κάθε διαδικτυακή προβολή και επικοινωνία.

Τρέχει γιατί αγαπά τη διαδικασία, γιατί με αυτό τον τρόπο κοινωνικοποιείται και κυρίως, γιατί τον κάνει να χαμογελά. Το τελευταίο, είναι μάλλον και το πιο χαρακτηριστικό του στοιχείο, ίσως πάνω και από το ίδιο το δρομικό του στυλ, που ξεχωρίζεις από μακριά: ήρεμα, αγέρωχα, γαλήνια, χωρίς άγχος, ιδρώτα ή πανικό, απολαμβάνοντας κάθε εικόνα γύρω του.

Ο Πέτρος θα σε ακολουθήσει για τρέξιμο χωρίς να ρωτήσει πόσο μακριά, με τι ρυθμό ή κατεύθυνση θα κινηθείς. Θα έρθει, είτε σε βρει στο τέλος του χαλαρού αποκαταστατικού σου run, είτε πριν το Κυριακάτικο long, ακόμη κι αν είχε ξανατρέξει μόλις την προηγούμενη μέρα. Και αν απορήσεις που ακολουθεί και πάλι, ένα τεράστιο χαμόγελο θα πλαισιώσει το αγαπημένο του «πάμε ρε παδιά!» που μαγικά θα σε κάνει κι εσένα να χαμογελάσεις.

Σε περίπτωση που παρά τα προαναφερθέντα, θελήσεις να τον κατατάξεις στους κοινούς δρομείς που αθλούνται ανάμεσά μας, θα απογοητευτείς για ακόμη μια φορά. Γιατί, το γεγονός ότι δε καταγράφει τις διαδρομές του ο ίδιος, δε σημαίνει ότι αυτές δε καταγράφονται, πόσο μάλλον όταν λαμβάνει μέρος σε αγώνες (όπως αρκετούς μαραθωνίους σε Ελλάδα και εξωτερικό έως τώρα), οι οποίοι μάλιστα αποδεικνύουν εμφατικά το ότι εκτός από ευτυχισμένος δρομέας, είναι και ικανότατος!

Οι επιδόσεις του είναι εντυπωσιακές, χωρίς ποτέ να έχει στοχεύσει σε κάποιον αγώνα προπονητικά, γεγονός που κάνει όλους τους υπόλοιπους να απορούν για τα αποθέματα και την προοπτική που κρύβει. Κι όμως, οι επιδόσεις του, δεν είναι καν ο λόγος που αφιερώνουμε αυτό το άρθρο στον Πέτρο. Είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την άθληση, που αντιμετωπίζει το τρέξιμο αλλά και τους δρομείς κάθε επιπέδου, αυτά που τον ξεχωρίζουν ανάμεσά μας. Είναι ο σεβασμός και ο θαυμασμός που εμπνέει η ίδια του η ψυχή, η αγνή του αγάπη για το τρέξιμο και τη δρομική παρέα και συνήθεια.

Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, που αναφερόμαστε σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της δρομικής μας παρέας, λίγες μόλις μέρες μετά την τελευταία του απόπειρα να μας τρελάνει. Ως συνήθως, χωρίς να κουβαλάει πάνω του οτιδήποτε “περιττό” (jel, νερό, ζώνη, ηλεκτρολύτες) παρά μόνο ένα δανεικό ρολόι, έτρεξε διαδρομή 42.2 χλμ εντός της Ραφήνας, γιατί απλά το «γούσταρε».

Στον Μαραθώνιο αυτό «περίπατό» του, τον συνόδευσε ο Παναγιώτης Σπανόπουλος, ανοίγοντας μαζί του μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση επί ποδός, προκειμένου να γνωρίσουμε καλύτερα έναν άνθρωπο που μας εμπνέει σταθερά με το ήθος και την αθλητική του ευγένεια. Το σύνολο της συνέντευξης μπορείτε να παρακολουθήσετε στο video που ακολουθεί και επιμελήθηκε ο Παναγιώτης, δημιουργώντας ένα υπέροχο αποτέλεσμα, με τον Πέτρο να απαντά με χαμόγελο κάθε ερώτηση χωρίς διασταγμό, χωρίς να λαχανιάζει και κυρίως με άφθονο χιούμορ και χαμόγελο.

Για την ιστορία, ο Πέτρος σημείωσε χρόνο Μαραθωνίου 3 ώρες κα 38′ – με μερικές μάλιστα στάσεις – σε μια διαδρομή με 350 μέτρα θετικής υψομετρικής και σε ημέρα με αρκετή ηλιοφάνεια και ζέστη.

Ευχαριστούμε θερμά, τόσο τον Πέτρο Κοράκη για τη διάθεση και συμμετοχή του σε αυτό το εγχείρημα, όσο και τον Παναγιώτη Σπανόπουλο για το χρόνο που διέθεσε και το όμορφο αποτέλεσμα. Απολαύστε τους στο αφιέρωμα που παρουσιάστηκε στην ζωντανή εκπομπή του καναλιού μας στο YouΤube το βράδυ της 9ης Μαϊου 2020, στον σύνδεσμο που ακολουθεί! 

Πέτρος Κοράκης – Ο Κενυάτης