Ναι, το φετινό ήταν σαφέστατα ένα πολύ διαφορετικό καλοκαίρι. Νέες συνθήκες, νέα πραγματικότητα, νέα δεδομένα, που ακόμη αδυνατούμε να κατανοήσουμε, άρα και να αποδεχτούμε πλήρως. Μετά τον εγκλεισμό του διμήνου Μαρτίου – Απριλίου, αλλά και την απομόνωση – αποκοινωνικοποίηση που επέφερε αυτή η περίοδος μεταξύ μας, συνεχίζουν να υφίστανται δυσάρεστες προσαρμογές, με επιπλέον περιορισμούς, αναβολές αγώνων, ματαίωση στόχων, απογοήτευση, άρνηση και εκνευρισμό για όσα θεωρούσαμε έστω και μεσοπρόθεσμα εφικτά. Και από ότι φαίνεται, δεν προβλέπεται ουδεμία θετική εξέλιξη για πολύ καιρό ακόμη, δεδομένου του ότι οι άνθρωποι που λαμβάνουν τις αποφάσεις για τον αθλητισμό, είναι τόσο κοντά σε αυτόν, όσο απέχει η Γη από τη Σελήνη.
Παρόλα αυτά, αθόρυβα, αλλά και με μικρή νότα αισιοδοξίας, χάρη στην επιμονή και αγάπη μερικών ανθρώπων, κάποιοι πολύ όμορφοι αγώνες συντονίστηκαν, οργανώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν με ασφάλεια κι επιτυχία, χαρίζοντας ικανοποίηση στους τυχερούς συμμετέχοντες. Σε μερικούς από αυτούς μάλιστα, άλλοτε διακριτικά, άλλοτε πιο εντυπωσιακά, δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν -ως συνήθως- μέλη του Συλλόγου μας. Σε ένα καλοκαίρι λοιπόν, που οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να ξεχαστεί, αξίζει να θυμηθούμε μερικές ξεχωριστές στιγμές.
Ξεκινώντας από το βράδυ της 1ης Αυγούστου, όπου δόθηκε η εκκίνηση στον 3ο υπερ-μαραθώνιο αγώνα με την ονομασία “Στα Χνάρια των Ηρώων” που ακολούθησε την ιστορική διαδρομή από τις Θεσπιές στις Θερμοπύλες. Εκεί, ο δικός μας, γνωστός ως Ultraman, Παναγιώτης Αναγνώστου, συμμετείχε σε έναν ακόμη υπερ-άθλο του, καλύπτοντας την απαιτητική απόσταση των 102 χιλιομέτρων σε 13 ώρες και 44 λεπτά, για να τερματίσει στο μνημείο του Λεωνίδα την επόμενη ημέρα, 2 Αυγούστου, κάνοντάς μας περήφανους. Αν και ο επόμενος στόχος του (“Δρόμος των Αθανάτων”) έχει ήδη ματαιωθεί λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών – αποφάσεων, είμαστε βέβαιοι ότι ο Παναγιώτης σύντομα θα μας εκπλήξει με κάποιο νέο, μεγάλο κατόρθωμά του. Θα πρέπει να προσθέσουμε σε αυτό το σημείο, την τεράστια δύναμη ψυχής του Νίκου Φωτιάδη και του Ντίνου Μαχαίρα που υποστήριξαν τη δύσκολη, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της νύχτας, προσπάθεια του Παναγιώτη σε όλη τη διαδρομή.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ένα ακόμη αξιοθαύμαστο επίτευγμα πραγματοποίησε ο Χρήστος Χριστοδούλου, ο μετρ των ορεινών αγώνων υπερ-αποστάσεων, στο Μέτσοβο, κατά το διήμερο 29-30 Αυγούστου. Συμμετείχε στον αγώνα των 100 χιλιομέτρων (και +5.500 μέτρων θετικής υψομετρικής) σε ένα από τα ομορφότερα τοπία της ελληνικής φύσης, καλύπτοντας την απόσταση στην καρδιά της Πίνδου (συμπεριλαμβανομένης της μοναδικής Βάλια Κάλντα) σε 22 ώρες και 8′. Ο αγώνας διεξήχθη υπό πολύ ζεστές για την εποχή συνθήκες, γεγονός που καθιστά τη συγκεκριμένη επιτυχία ακόμη μεγαλύτερη. Στο ίδιο event, συμμετείχαν ο Αντώνης Τσιγκρέλης και η Άντζελα Χρυσοστόμου στους επίσης πανέμορφους αγώνες των 21 και 11 χιλιομέτρων αντίστοιχα, απολαμβάνοντας εικόνες απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, αλλά και αγωνιστική αίσθηση, μετά από 6 ολόκληρους μήνες αποχής από επίσημες διοργανώσεις. Το Ursa Trail ξεχώρισε για την επιμονή στις λεπτομέρειες, τη φροντίδα και την υποστήριξη των εθελοντών στους αθλητές, καθώς και την τεράστια αγκαλιά των διοργανωτών.
Τα πράγματα για το φθινόπωρο δείχνουν ήδη πολύ δυσοίωνα αναφορικά με τους αγώνες, οι ματαιώσεις των οποίων διαδέχονται η μία την άλλη. Συνεπώς, κανένας προγραμματισμός ή στόχος δε μπορεί πλέον να τεθεί με ασφάλεια. Αυτό που μπορεί ομως να γίνει, είναι η επανεξέταση των κινήτρων που μας ωθούν στον αθλητισμό και δει, το τρέξιμο. Τρέχουμε για την ψυχική και σωματική μας υγεία, τρέχουμε για να μπορούμε να απολαμβάνουμε το περιβάλλον γύρω μας, με διαφορετική ματιά κάθε φορά, τρέχουμε για να χτίζουμε συνείδηση και χαρακτήρα υγιή μέσα από τα ευγενή μας κίνητρα. Ταυτόχρονα, αναγκαζόμαστε να αναπτύξουμε αρετές όπως η υπομονή και η αντοχή, που ούτως ή άλλως είναι απαραίτητες στους δρομείς αποστάσεων. Και επιπλέον, παίρνουμε χρόνο να ξεκουράσουμε το μυαλό μας από τη διαρκή πίεση των αυξανόμενων απαιτήσεων που υποβάλλουμε εαυτούς, αλλά και να δώσουμε χρόνο στο σώμα για αποκατάσταση ή και πρόληψη τραυματισμών. Ας εστιάσουμε στα οφέλη λοιπόν και ας συνεχίσουμε να τρέχουμε για εμάς.
Τέλος, σεβόμενοι και κατανοώντας πλήρως την ανάγκη όλων των μελών μας για “εκταμίευση” του μέχρι τώρα προπονητικού κύκλου, σας ενημερώνουμε ότι βισκόμαστε ήδη στο σχεδιασμό ενός δρομικού event στα πλαίσια της εμπειρίας που αποκομίσαμε από το 1o “RR Fun Run” του Ιουνίου. Οι αποστάσεις που θα καλύψουμε θα είναι τόσο τα 21.1 k όσο και η απόσταση του Μαραθωνίου, ενώ θα τοποθετηθεί σε χρόνο που να μην επηρρεάζεται η πορεία της προετοιμασίας μας, αλλά και να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή απόδοση όλων.
Τα καλύτερα έρχονται τρέχοντας, απλά με διαφορετικό στυλ ενίοτε, άλλοτε γρήγορα και άλλοτε πιο αργά, άρα και πιο απολαυστικά (;).
